పనిపిల్లలూ పసిపిల్లలే!

6-6-12,ఈ రోజు ఆంధ్రభూమి దినపత్రికలో నా వ్యాసం.

      మీకు పనిపిల్ల వుందా? అని ఎవరైనా అడిగినప్పుడు, ఉంది అంటే ఎంతదృష్టం ఎప్పడు మీ చేతిక్రింద ఉంటుంది అంటారు.నిజమే ఈ మాటమాత్రం ముమ్మాటికీ నిజం.ఉదయం లేచింది మొదలు రాత్రి పడుకునేదాక పనిపిల్ల రోజంతా ఇంటి ఇల్లాలి చేతిక్రిందే ఉంటుంది. ఆ అమ్మాయికి పనిగంటలనేవి ఏవి నిర్దిష్టంగా ఉండవు. పిలిచిన వెంటనే   పలకాలి.లేదంటే అక్షింతలు.తెమ్మన్నది తేవాలి. అందుకోమన్నది అందుకోవాలి. చెయ్యమన్నది చెయ్యాలి. లేదంటే తిట్ల వర్షం లేదా దెబ్బల వాన కురుస్తుంది.ఇక ఇంట్లో ఉండే వారందరికీ వీరే పనిపిల్లలు.  బడికెళ్లే పిల్లలకు బూట్లందించాలి. లైటు, ఫ్యాను వెయ్యమన్నప్పుడు వెయ్యాలి.ఆపమనగానే వచ్చి పరుగున ఆపాలి. ఊడ్చిందే ఊడుస్తూ,తుడిచిందే తుడుస్తూ, కడిగిందే కడుగుతూ వైర్ లెస్ గాడ్జెట్ అవుతుంది. తమ ఇష్టాలను మరచి ,కష్టాలకు అలవాటు పడుతుంది ఇలాంటివారి బాల్యం. తమ పిల్లల చేతులకు మాయిశ్చరైజర్ పూసే వారికి ,పనిపిల్లల అరచేతులలో బొబ్బలు కనబడవు.ఇంతకష్టపడ్డా వీరికి సరైన వసతులుండవు. ఏ మెట్లక్రిందో ఉండాల్సిందే.ఈ పిల్లలు కష్టపడకపోతే వీరికిక తగినంత తిండే ఉండదు. కన్నతల్లిదండ్రులే వీరిని కష్టాలకొలిమిలోకి నెట్టుతారు. సంతాననభారం లేదా ధనలేమితో పిల్లలను పోషించలేక  ఏ అమ్మ ఇంట్లోనో పనికి కుదిరిస్తే అంత తిండి,గుడ్డ  జరిగిపోతుందన్న వారి ధోరణే  పనిపిల్లలనబడే పసిపిల్లల బతుకులను  నరకప్రాయం చేస్తోంది.

         మానవహక్కులగురించి మాట్లాడుతారు.మానవత్వాన్ని మరచి పసిమొగ్గలనదగ్గ చిన్నపిల్లలను ధూళి, దుమ్ము,పొగ వెదజల్లే ఫ్యాక్టరీలలో,జౌళి పరిశ్రమలలో,ప్రమాద భరితమైన భవన నిర్మాణంలో, విష వాయు వులు వెదజల్లే కెమికల్ పరిశ్రమలలో ఊపిరినావిరి చేసి, ఆస్తమావంటి రోగాలకు సులభంగా దారిచూపే సిమెంట్ కర్మాగారాలలో ఇరికించి వారి ఆరోగ్యానికీ ఎసరు పెడ్తున్నారు.ఇది శ్రమదోపిడీయే కాదు,వారి బాల్యనికీ దోపిడీయే! ఇంటా,బయటా ఏ పనులలోనైనా పిల్లలను వినియోగిస్తారు.వారిని శారీరకంగా మానసికంగా హింసిస్తారు.

      పధ్నాలుగు సంవత్సరాలలోపు బాలబాలికలను గృహాలలోకాని,హోటళ్లలోకాని,పరిశ్రమలలోకాని పనులకొరకు వినియోగించడాన్ని ప్రభుత్వం చట్టరూపేణా ఏనాడో నిషేధించింది.అయినా కోట్లాదిమంది పిల్లలు నేటికీ బాలకార్మికులుగా తమ జీవితాలను బలి చేసుకుంటున్నారు.పరిశ్రమలలో శ్రమించే బాల కార్మికులకు తాము పని చేసేచోట ఉండే వాతావరణం ఎంత ఫ్రమాదకరమైనదో తెలియదు..కెమికల్ వాయువులు వారిని చర్మరోగాలకు గురి చేస్తాయి. టపాసులు,అగ్గిపెట్టెలతయారీ పిల్లలను అనుకోకుండా ప్రమాదాలలోకి నెట్టడమేకాదు వారి ప్రాణాలను హరించడం చూస్తుంటాం.

           తల్లిదండ్రుల పేదరికం పసిపిల్లలను పనిపిల్లలుగా మారుస్తోంది.పేదరికం సాకుగా తమ పిల్లలను పనిలో చేర్చిన పెద్దలు, పిల్లల కష్టాన్ని నంజుకుంటారే తప్ప పిల్లలపై మరే శ్రద్ధ చూపరు.ఎవరింట్లోనో పనికి పెట్టి వారిని కన్నందుకు బ్రతుకుతెరువు ఏర్పరచామని అనుకుంటారే తప్ప అమ్మ,నాన్నలను వీడిన పిల్లలు కొత్త ప్రదేశంలో తినీ తినక భయంతో నిద్రరాక,పనిభారంతో కృంగిపోయి కష్టం చెప్పుకునే దారిలేక విలవిలలాడ్డం వారిని కన్నవారికి అర్థంకాదు.చెప్పినా అర్థం చేసుకోరు.చేసుకోవాలని ప్రయత్నించరు.మరి పిల్లల తల్లిదండ్రులే వారి బిడ్డలకు చిన్నవయసులోనే పనిసంకెళ్లు బిగిస్తుంటే పిల్లలను పనిలో పెట్టుకున్నవారు వారి పిల్లలగురించి తప్ప ఇతర పిల్లల గురించి ఆలోచించనివారు పనిపిల్లల గురించి ఆలోచిస్తారా? ఆ ఆలోచనే దరిచేరనివ్వరు.తమకు,తమ పిల్లలకు కూర్చున్న దగ్గరకు కాఫీలు,పాలగ్లాసులు రావాల్సిందే!మళ్లీ ఇవన్నీ కడిగి తడిలేకుండా తుడిచి ఎక్కడివక్కడ అమర్చాలి. వదిలిన చెప్పులు ,విడిచిన బట్టలు,తిన్న పళ్లెం,తాగిన కప్పులు,గ్లాసులు ఎప్పటికప్పుడు తమతమ స్థానాల్లోకి వెళ్లవలసిందే.మీ ఇల్లెంత బాగుందో,అన్నీ చక్కగా అమర్చారే అంటే గర్వంగా తలపంకిస్తారే తప్ప చేదోడుగా ఉన్న పనిపిల్ల ప్రస్తావన తీసుకునిరారు.శారీరకంగా నిర్బలులైన ఈ పిల్లలను పనితనంతోనే అంచనా వేస్తారు.అంతేకాని  వారికి శక్తిలేదని, చేయలేరని ఒప్పుకోరు.పిల్లలు చేస్తేసరి.లేకుంటే తొడపాశం,వీపుమీద వాతలు ఉండనే ఉంటాయి. తమ పిల్లలను ఒక్కదోమ కుడితే ఆ దోమను చంపందే వదలరు.మరి ఆహారం చెడితే పనిపిల్లలకే వాటా!కుళ్లిన పండ్లు వారికే!ఇది అతిశయోక్తి కాదు.ఇంత ధరపెట్టి కొన్నాం,ఎలా పారేస్తాం అనే నైజమే దీనికి మూలం. ఇలాంటి సంకుచిత్వం వీడాలి.మన పిల్లలు  పసిపిల్లలయితే, పనిపిల్లలు పసిపిల్లలు కారా? చిన్నవయసులో వారిని పనుల్లో బలిచేయకండి.అన్నం పెట్టడంతోపాటు ఆప్యాయతతో కాస్త అక్షర భిక్ష కూడా పెట్టండి.